Trinidad odwiedziłam kilka razy. Piękne kolonialne miasto z wpisaną na listę UNESCO zabytkowa starówką. Pierwsza wizyta w 2008 roku bardzo krótka, z powodu pomyłki miałam wtedy tam tylko godzinę czasu, więc siłą rzeczy był na mojej liście miejsc koniecznych do ponownego zobaczenia. Wróciłam po kilku miesiącach. Jak się okazało po spędzonych tam kilku dniach, słusznie.
Jestem sentymentalna, lubię wracać do miejsc, z którymi wiążą się pozytywne emocje, wspomnienia. Będąc drugi raz w Trinidadzie, szukałam głównego bohatera z jednego z moich dawnych zdjęć- zabiedzonego małego pieska, którego sfotografowałam na starówce.
Zawsze odkrywam jakąś perełkę. Czy to malowniczy balkon, który wisi na ostatnim włosku, czy nostalgiczną uliczkę. Stara Havana jest pełna pięknych miejsc. Można tu się zgubić... zapomnieć, przenieść do innego świata.
Kuba, to żywe muzeum. Dobrze to widać na kubańskich drogach, gdzie pełno wiekowych krążowników, starych wysłużonych samochodów. Z braku wystarczającej ilości nowych aut, naprawia się wszystkie już dostępne.
Ciągle jestem jak Koziołek Matołek- po omacku szukałam swojego Pacanowa. Na Kubie po części je znalazłam i... wracam, kiedy tylko mogę, na tę magiczną wyspę, jak ćma. Z każdym przylotem mam większe problemy z przekroczeniem granicy.
Stolica Kuby jest magicznym miejscem. Niepowtarzalny klimat tworzą urokliwe kamienice z obdrapanymi ścianami i rozwalającymi się balkonami, zabytkowe amerykańskie krążowniki szos w najróżniejszych kolorach, liczne ślady kolonialnej przeszłości Kuby i socjalistyczne oznaki teraźniejszości.
Można tu dotrzeć tylko drogą powietrzną, po około godzinnym locie z Puerto Ordaz. Lecąc, widać w oddali skryte w chmurach, dumne tepui- góry stołowe o pionowo ściętych zboczach. Widok bezkresnej Wyżyny Gujańskiej porośniętej dżunglą z gdzieniegdzie wyrastającymi potężnymi tepui, zapiera dech w piersiach.
W czasie kilkudniowego pobytu nad Orinoco odwiedziliśmy kilka wiosek leżących nad brzegami. Mieszkali tam Indianie Warao- czyli ludzie rzeki. W Delcie Orinoko żyje ich około 20 tys.- to druga pod względem liczebności rdzenna grupa etniczna Wenezueli.
Kto z nas nie czytał w dzieciństwie podróżniczych książek o krwiożerczych piraniach i odciętych od świata indiańskich wioskach gdzieś nad Orinoco? Najpiękniejsze motyle wg moich książek i albumów, żyją w dżungli nad Orinoco. Tylko je łapać okiem aparatu...
W tym pięknym mieście byłam zdecydowanie za krótko. W Sztokholmie jest mnóstwo fajnych miejsc do fotografowania, ładne światło, kolory. Także klimat starej zabudowy i liczne eleganckie sklepiki dopełniały tego obrazu.
