No i czas na powroty do zimnej Polski. Jednak coś mnie zebrało na wspominki zupełnie innego kierunku... Niedaleko Hanga Roa jest kolorowy cmentarz. Położony nad stromym brzegiem oceanu, gdzie w oddali widać łodzie a z drugiej strony zerkają smutne moai.
Buenos Aires jest wiosną fioletowe. Wrzosowy kolor stanowi tło reklam na przystankach autobusowych. Widać go na szyldach, witrynach i w bujnie kwitnących drzewach, które rosną na każdym kroku.
W sumie do Wenezueli poleciałam, aby zobaczyć i sfotografować sławne tropikalne motyle. A motyle tam były cudowne. Piękne kolory, kształty, wielkości dłoni dorosłego faceta dumnie fruwały nad Orinoco. Nie mogłam ich złapać w kadr z łódki a po wejściu w dżunglę nie odważyłam się wyjąć aparatu.
Daleko, na samym końcu świata leży mała wyspa. Znalezienie jej na mapie jest trudne, tak samo jak i dotarcie. Wyspa Wielkanocna, to najbardziej samotny skrawek lądu, na którym byłam. Wietrzna i prawdziwie odosobniona.
